Μια στιγμή....


Τα παιδιά είναι χαρά, ευτυχία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τα παιδικά γέλια και τίποτα πιο τρυφερό από δυο μικρά χεράκια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό σου. Το ξέρω αυτό, το νιώθω κάθε μέρα.
Μη με παρεξηγήσετε. Τα αγαπώ τα παιδιά μου. Περισσότερο από τον ίδιο μου τον εαυτό προφανώς. Η καρδιά μου χτυπάει γι αυτά, χαμογελώ οταν χαμογελούν, δακρύζω όταν δακρύζουν. Τα έκανα απολύτως συνειδητά με έναν άνθρωπο υπέροχο, που αγαπώ πολύ και με τον οποίο θελω να γεράσω αγκαλιά.
Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο να περάσει η μέρα; γιατί με ρουφάει η γκρίνια; γιατί νιώθω να πνίγομαι στις φωνές, τα κλάματα, τις υστερίες; ξέρω πως έχω δυο ήλιους αστραφτερούς μέσα στο σπίτι μου αλλά συχνά δε βλέπω το φως τους. Γιατί μια στιγμή χαράς είναι ακριβώς αυτό, μια στιγμή, ενώ μια στιγμή γκρίνιας δεν τελειώνει ποτέ;
Ίσως φταίω εγώ, δεν ξέρω. Ίσως το δικό μου μυαλό είναι έτσι φτιαγμένο, να διογκώνει τα δύσκολα, να χάνει το φως οταν εμφανίζονται τα πρώτα σύννεφα. Δεν ξέρω...

Σχόλια

Ο χρήστης Unknown είπε…
Αχ Αντωνία μου! Δεν είσαι μόνο εσύ έτσι. Νομίζω πως όλοι είμαστε έτσι. Γιατί δεν ξέρω... Ίσως γιατί η τοξικότητα της γκρίνιας ριζώνει στο πετσί πιο εύκολα; Δεν ξέρω ειλικρινά κι ότι κι αν πω, μάλλον θα είναι χαζομάρα. Θέλει πολύ προσπάθεια να μην αφήσεις την γκρίνια να σε κυριεύσει. Να την προσπεράσεις, εκείνη την ώρα που πάει να βγει να γυρίσεις το κεφάλι και να φύγεις. Γίνεται, αλλά θέλει συνεχή προσπάθεια. Δεν είσαι μόνη πάντως!
Ο χρήστης Mamareggina είπε…
Ακριβώς όπως τα λες.... είναι στιγμές που ούτε εγώ βλέπω το φως τους!
Ο χρήστης Ελένη B είπε…
Όλοι τα ίδια είμαστε....
Απλά μερικές φορές αναρωτιέμαι τι κάνουμε λάθος... κι άλλες φορές ψάχνω να βρω την άλλη όψη του νομίσματος....
Ο χρήστης Little Box of Love είπε…
Όλες μας τα περνάμε! Δεν είσαι μόνη αν σε παρηγορεί αυτό Αντωνία μου!Δεν ξέρω αν κάνουμε κάτι λάθος αλλά νομίζω είναι μέρος της μητρότητας. Κανένας δεν είπε οτι το να μεγαλώνεις παιδιά είναι εύκολο. Το αντίθετο μάλλον! Είσαι πολύ καλή μάνα μην το ξεχνάς!!!
Σε φιλώ και καλημέρα!!!
Ο χρήστης Crazy είπε…
Αντωνια, το μουρουνελαιο!!! :p (μάντεψε ποιος!)
Ο χρήστης Shabby Mommy είπε…
Αντωνία μου δεν είσαι καθόλου μόνη σε αυτό! Και εγώ έτσι ακριβώς νιώθω, αλλά πιστεύω πως είναι φυσιολογικότατο. Δεν υπάρχει πιο δύσκολος και απαιτητικός ρόλος από αυτόν της μαμάς και, δυστυχώς, μόνο μια συν-μαμά το καταλαβαίνει αυτό (ιδιαίτερα κάποια που δεν έχει βοήθεια από άλλους). Δεν είναι καθόλου εύκολο να περνάμε όλη μέρα κάθε μέρα μαζί, και τώρα που χειμωνιάζει τη νιώθω σαν λιοντάρι σε κλουβί και δεν μπορώ να τη βοηθήσω. Όλες μας τα ίδια περνάμε κοριτσουδι μου!

Στέλνω αγωνιστικούς χαιρετισμούς!
Ο χρήστης My Little World είπε…
Τα παιδια μεγαλώνουν, σημειώνουν πρόοδο και εξέλιξη και μέρα με τη μέρα γίνονται όλο και πιο συνεννοήσιμα! Έτσι λέω στον εαυτό μου και κάποιες φορες το πιστεύω...
Ο χρήστης Δάφνη Μπ είπε…
Δεν είσαι η μόνη.. αν σε παρηγορεί.. και όπως προειπώθηκε τα παιδιά μεγαλώνουν πολύ γρήγορα! υπομονή... ή απλά ζήσε τη στιγμή!
Όπως είπε και μια συνblogger, τα χρόνια με τα παιδιά περνάνε πολύ γρήγορα! Η μέρα δεν περνάει με τίποτα!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Παλιές φωτογραφίες....

Μια νέα πρόκληση

Τρέξιμο; Ποια ; Εγώ; Εγώ;